“De IC was altijd een stip op mijn horizon. Toen ik een dagje meeliep, was ik meteen verkocht.”
Na acht jaar op de afdeling Interne Geneeskunde weet Hilde het zeker: ze is toe aan een nieuwe uitdaging. Niet omdat ze uitgekeken is op het werk, maar juist omdat ze zich verder wil verdiepen. Ze kiest voor de opleiding tot intensive care verpleegkundige, die ze via het ETZ volgt. Inmiddels heeft ze de opleiding afgerond en werkt ze met veel plezier op de IC. “Ik heb hier al mijn stappen gezet. Van mbo naar hbo, van verpleegkundige tot praktijkopleider. En nu als IC-verpleegkundige.’’
Van Interne naar Intensive Care
“Ik heb heel bewust gekozen voor Interne Geneeskunde na mijn hbo-opleiding. Je ziet daar veel verschillende ziektebeelden en leeftijden, van jong tot oud. Die variatie maakt het werk uitdagend. Ik heb er acht jaar met veel plezier gewerkt. Tussendoor was ik ook praktijkopleider. Het begeleiden van studenten gaf me energie, maar ik merkte dat ik het directe contact met de patiënt miste. Ik wilde weer aan het bed staan én mezelf verder ontwikkelen. De IC was altijd een stip op mijn horizon. Toen ik een dagje meeliep, was ik meteen verkocht. De dynamiek, de complexiteit van de zorg en de samenwerking met andere disciplines spraken me enorm aan.”
Voorwerkperiode: een goede voorbereiding op maat
Voordat Hilde aan de opleiding begon, volgde ze eerst een voorwerkperiode van drie maanden. “Je solliciteert en doet een assessment. Op basis daarvan krijg je leerdoelen mee. Dat vond ik best spannend, maar het was ook leerzaam. Je kijkt eerlijk naar jezelf: waar liggen je sterke punten en wat zijn je valkuilen? Dat helpt je om gericht te groeien. De praktijkbegeleiders van de IC zijn er echt voor je. Ze zorgen dat je goede begeleiding krijgt, dat je weet wat er van je verwacht wordt en dat je op je plek zit.”
Tijdens de voorwerkperiode werkt Hilde op de IC, leert ze de basis van de afdeling kennen en ervaart ze of het werk bij haar past. “Je krijgt inzicht in hoe een IC-kamer is ingericht, hoe je met de apparatuur werkt en maakt kennis met het team. Het is overweldigend in het begin, omdat je veel nieuwe informatie krijgt. Je werkt ineens met andere ziektebeelden, een monitor waar je nog niks van weet, en nieuwe collega’s. Maar je wordt goed begeleid. Aan het eind van die periode kijk je samen of je echt klaar bent voor de opleiding.”
De opleiding: intensief en praktijkgericht
De opleiding tot IC-verpleegkundige duurt anderhalf jaar en bestaat uit twee delen. Eerst volg je de BAZ-opleiding (Basis Acute Zorg), daarna de specifieke IC-opleiding. “De BAZ volgde ik via het Erasmus MC. Je leert daar de basis van acute zorg, zoals werken met de ABCD-methode. Tijdens de opleiding krijg je les van deskundigen uit het vak, zoals intensivisten en ventilator practitioners. Het mooie is dat de theorie goed aansluit op wat je in de praktijk tegenkomt. Je krijgt ook tijd om mee te lopen op andere afdelingen, zoals de Spoedeisende Hulp of de OK.’’
Na de BAZ start het IC-deel van de opleiding. Je werkt met EPA’s (Entrustable Professional Activities). “Dat zijn praktijkonderdelen per thema, bijvoorbeeld instabiele beademing of neurochirurgie. Je laat met bewijslast zien dat je de zorg zelfstandig aankunt. Het verzamelen van die bewijzen kost tijd, maar het dwingt je wel om echt na te denken over wat je doet. Je kunt zelf invloed uitoefenen op je leerproces. Zo kies je bijvoorbeeld bij welke patiënt je je leerdoel gaat oefenen.’’
Hilde waardeert vooral het praktijkgerichte karakter van de opleiding. “Wat je op school leert, pas je meteen toe aan het bed. Je ziet veel verschillende casussen en je leert van iedereen om je heen. De simulatiedagen zijn ook waardevol. Dan oefen je met realistische scenario’s, samen met collega’s van bijvoorbeeld de SEH. Je leert om snel te schakelen en goed samen te werken.”
Verpleegafdeling versus IC
Het werk op de IC is volgens Hilde erg anders dan op een verpleegafdeling. “Je hebt maximaal één of twee patiënten onder je hoede. Daardoor kun je je volledig richten op de zorg. Je hebt niet alleen aandacht voor het medische stuk, maar ook voor het menselijk contact. Kleine dingen maken dan een groot verschil, zoals een patiënt helpen met haren wassen of even rustig iemands hand vasthouden. Dat geeft voldoening. Je hebt de tijd en ruimte om écht goede zorg te geven.
De casussen zijn vaak complex, zeker in een traumacentrum als het ETZ. Wat Hilde nog steeds raakt, zijn de leeftijden van sommige patiënten. “Je komt hier best vaak mensen tegen die even oud zijn als jijzelf, of als je ouders. Dat blijft heftig. Het maakt het werk emotioneel, maar juist daardoor ook heel betekenisvol. Je doet er echt toe.”
Waarom kiezen voor de IC-opleiding via het ETZ?
Voor Hilde was het een logische keuze om de opleiding bij het ETZ te volgen. “Ik heb hier al mijn opleidingen gedaan. Het voelt vertrouwd. Maar het is ook een plek waar je veel kunt leren. Omdat het ETZ een level 1 traumacentrum is, krijg je hier te maken met complexe en acute zorgvragen. Je krijgt de kans om je echt te verdiepen, met goede begeleiding en oog voor jouw ontwikkeling. De roosteraars houden rekening met je lesdagen en het team is betrokken. Je staat er nooit alleen voor.”
Bekijk vacatures